Quarantime

Η ταινία Quarantime γυρίστηκε κατα την διάρκεια της καραντίνας το 2020. “Η κοπέλα μου, που πρωταγωνιστεί στην ταινία, και εγώ, ήμασταν σε εγκλεισμό και ξεκινήσαμε να κουραζόμαστε που δεν μπορoύσαμε να δουλέψουμε και να εκραστούμε καλλιτεχνικά. Την ίδια στιγμή, παρακολουθώντας τα ΜΜΕ να δημιουργούν πανικό στον κόσμο και ο φόβος άρχισε να κυριαρχεί, αισθανθήκαμε την ανάγκη να δημιουργήσουμε κάτι για αυτήν την κατάσταση μέσα στην οποία ήμασταν και εμείς οι ίδιες.”

Σκηνοθεσία, σενάριο και παραγωγή: Εύα Μπαλάση | Credits

El Amor Que Te Llevas (The Love You Take)

Κωδικός: festival

Πιστεύω οτι δεν έχω υπάρξει ποτέ στην ζωή μου τόσο φοβισμένος όσο τότε που κατάλαβα ότι δεν έχω αρκετό χρόνο για να πώ στην μαμά μου οτι πρόσφατα ανακάλυψα ποιός είμαι. ‘Οχι απαραίτητα γιατί πίστευα ότι έπρεπε να ξέρει ο κόσμος εάν μου αρέσουν τα κορίτσια ή τα αγόρια αλλά γιατί ήμουν φοβισμένος ότι η μαμά μου δεν θα ήξερε αυτό το κομμάτι του εαυτού μου πριν πεθάνει. Εκείνη σημαινε τα πάντα για μένα. Έτσι να ‘μαι και εγώ, να κάθομαι δίπλα της και να φοβάμαι να της πώ οτι είμαι γκέι και εκείνη να φοβάται ότι θα πεθάνει: και οι δύο μάθαμε ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε τίποτα.”

Σκηνοθεσία και παραγωγή: Miler Blasco

Jay

“Το Jay είναι μια ιστορία που αντικατοπτρίζει την Ταϊβάν στην οποία μεγάλωσα, στην Ταϊβάν που τα queer άτομα υπήρχαν, αλλά δεν είχαν εγκαθιδρυμένο βήμα σε επίκαιρες πολιτικές συζητήσεις ή στα MME. Έτσι και το Jay είναι μια ιστορία ενός αγοριού που συνειδητοποιεί την σεξουαλικότητά του – σε κατάσταση απομόνωσης και σύγχυσης – χωρίς αυτό το πλαίσιο αναφοράς.”

Σκηνοθεσία και σενάριο: Szu-Wei Chen | Credits

Specchio

Κωδικός: premiere34

Η ταινία εστιάζει στον φόβο μπροστά στο κενό που αφήνει μια τελειωμένη σχέση. Είναι μία οπτική και ενδοσκοπική ιστορία που έχει στόχο να επαναφέρει τις ικανότητες του εαυτού να κοιτάξει κατάματα τον φόβο, να τον ξεπεράσει και να τον επαναπροσδιορίσει.

Σκηνοθεσία: Caterina Crescini | Credits

So long Paris!

Ο φόβος μπορεί να οδηγήσει κάποιο γονιό να είναι υπερπροστατευτικός με τα παιδιά του, ειδικά οταν οι ίδιοι οι γονείς βγαίνουν απο την ντουλάπα. Αυτό ειναι και το βασικό θέμα του So Long Paris!, μια γλυκοπικρη κωμωδία για ένα ιδιόρρυθμο και επαναστατικό έφηβο παιδί που καταλήγει να αποδέχεται το διαζύγιο των γονιών της μετά απο μια απρόσμενη συνάντηση με τον σύντροφο του πατέρα της.

Σκηνοθεσία και σενάριο: Charles Dudoignon-Valade | Credits

The graffiti

Κωδικός: seethemovie

“Λήθαργος στην πόλη: αυτο το πρωί, κάποιος ζωγράφισε ένα γκράφιτι στον τοίχο ιστορικού μνημείου! Οι περισσότεροι κοινοί άνθρωποι ανησυχούν, ο δήμαρχος και ο γιατρός Ρόμπιν, πρέπει να εξηγήσουν…”

Σκηνοθεσία και σενάριο: Aurélien Laplace | Credits

Oh Yeah

Το Oh Yeah είναι μια ανοιχτή επιστολή από μια νέα γυναίκα που εξερευνεί τη χαρά της αυτοικανοποίησης και τελικά προσκαλεί κι άλλους να έρθουν μαζί της. Ανακαλύπτει ότι το σώμα είναι σαν ένα λούνα παρκ, ένα μέρος όπου το σεξ είναι παιχνίδι.

Σκηνοθεσία: Ληλένα Μαρίνου | Credits

Doubts

Κωδικός: DISTRIBUTION_LINEUPshorts

Η Mari Carmen επισκέπτεται την σεξεργάτρια φίλη της, μετά απο μια περιεργη ερωτική συνεύρεση με μια κοινή τους φίλη. Η Mari Carmen θέλει την συμβουλή της Rosa … αλλά δεν είναι το μόνο που ζητάει.

Σκηνοθεσία και σενάριο: Pedro Rudolphi | Credits

A Seperation

Το Α Seperation ειναι ένα βίντεο/performance ενός προσωπικού πένθους του πόνου των επιβεβλημένων διαχωρισμό οικογενειών μεταναστών στην Αμερική του Τράμπ.

Σκηνοθεσία, σενάριο και παραγωγή: Mateo Vargas

J-O-A-N

“Το J-O-A-N είναι ένα πολύ προσωπικό και υποκειμενικό έργο που εξετάζει την non-binary συνθήκη, χρησιμοποιώντας το δικό μου όνομα ως βάση.

Όταν ξεκίνησα να αναλύσω περισσότερο την έκφραση της ταυτότητας φύλου μου, καταπιάστηκα ιδιαιτέρως με το θέμα του ονόματός μου. Όταν κατάλαβα στ’αλήθεια τι σηματοδοτεί η έννοια του non-binary για εμένα, συνειδητοποίησα ότι το όνομά μου ήταν βασικό στοιχείο της όλης διαδικασίας. Αυτό το έργο αποτελεί μια ωδή στο όνομα που οι γονείς μου μου έδωσαν, το οποίο τυχαίνει να είναι ουδέτερο: ανάλογα με την προφορά και τη γλώσσα που το χρησιμοποιεί, μεταμορφώνεται από θηλυκό σε αρσενικό.”

Σκηνοθεσία: Joan Galo

Dominique

Η ταινία γυρίστηκε σε ένα μικρό νησί στην εκβολή του Αμαζονίου, που ονομάζεται, Cotijuba. Μια τυπική βραζιλιάνικη οικογένεια ασχολείται με ένα θέμα που αντηχεί στην συγχρονη κοινωνία, η τρανσεξουαλικότητα. Η ταινία μας προσκαλεί να γνωρίσουμε την Dominique, της οποιάς η μητέρα έχει μεγαλώσει μόνη της τρείς τρανς κόρες. Στον δρόμο για να επισκεφτεί την μητέρα της, αναπολεί την ζωή της ως επιζούσα από την σεξεργασία και στην αστυνομική βία, χάρη στην ανιδιοτελή αγάπη, κατανόηση και τρυφερότητα. Η Βραζιλία είναι η πιο θανατηφόρα χώρα για τρανς άτομα στον κόσμο, ειδικά για τα μη-λευκά άτομα και ιδιαίτερα για γυναίκες, που αντέχουν το συντριπτικά μεγαλύτερο πλήγμα της θανάσιμης βίας.

Σκηνοθεσία: Guto Barra και Tatiana Issa | Credits

Hands and Wings

Κωδικός: TQAF2020

Ένα έφηβο αγόρι, ο Woo-Sung, δεν μπορεί να κινήσει τα χέρια του ελεύθερα εξαιτίας της σωματικής αναπηρίας απο την οποία πάσχει. Έτσι, δεν μπορεί να ικανοποιήσει την σεξουαλική του επιθυμία μόνος του. Η μητέρα του προσπαθεί να βοηθήσει, αλλά μια μέρα αρνείται την βοήθειά της.

Σκηνοθεσία, σενάριο και παραγωγή: Sungbin Byun

PULSE

Το PULSE είναι μια μικρή, πειραματική, χορευτική ταινία μικρού μήκους, που μελετάει τον αντίκτυπο των εγκλημάτων μίσους σε μία κοινωνία, καθώς και τον φόβο του αγγίγματος όταν εξερευνάται η σεξουαλικότητα σε ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητες.

Σκηνοθεσία: Chloe Clarke | Credits

Sauce

Η ταινία Sauce έχει στόχο να δώσει φωνή στα πολυσυντροφικά άτομα ή σε άτομα που επιθυμούν κάποιο εναλλακτικό μοντέλο σχέσης. Θέτει το ερώτημα του ρόλου της δέσμευσης στην σύγχρονη εποχή και εάν είναι δυνατόν να είσαι με παραπάνω απο ένα άτομο. Το σενάριο είναι βασισμένο σε αυτοσχεδιασμούς των δυο σεναριογράφων, Avigail και Daniel, που γύρισαν όλη την ταινία με μία λήψη σε ένα εστιατόριο McDonalds.

Σκηνοθεσία και σενάριο: Daniel Daniel & Avigail Tlalim | Credits

Paperthin

“Ως queer γυναίκα κινηματογραφίστρια απο μια τριτοκοσμική χώρα, θέλω αυτή η ταινία να ειναι και ένα αφιέρωμα στην ιδιαίτερα δυνατή αντοχή των queer ατόμων αλλά και ένας επαναπροσδιορισμός για το τι θα πεί μετανάστευση στην σημερινή εποχή.”

Σκηνοθεσία: Lucía Florez | Credits

Love – Lord – Minister

Αυτό το πρότζεκτ στοχεύει στην εξερεύνηση των gender στερεοτύπων και ταμπελών, καθώς και στην ευαισθητοποίηση πάνω στις ταυτότητες φύλου, θέλοντας να αλλάξει την πιο διαδεδομένη οπτική και να οδηγήσει το κοινό να σκεφτεί κριτικά με έναν διαφορετικό τρόπο. Το ποιητικό στυλ της ταινίας, παρουσιάζει ένα άτομο που μάχεται με το ίδιο του το εγώ, με τον εαυτό και το υπερεγώ του, την ίδια του την ταυτότητα και τις ταμπέλες φύλου, σε έναν διαφορετικό και (σχεδόν) αντίθετο κόσμο.

Σκηνοθεσία: Junie Lau

Once I Tried to Kiss

Το Once I Tried to Kiss είναι μια εξερεύνηση στο πώς ένα ασέξουαλ άτομο αισθάνεται κατα την διάρκεια ενός περίπου μονόλεπτου φιλιού. Λόγω της κοινωνικής πίεσης σχετικά με τι πρέπει κάποιος να βιώνει σεξουαλικά και ο φόβος του να μην συνάδεις με την στερεοτυπική εφηβική εικόνα. Σε αυτό το πλαίσιο, ένα φιλί κουβαλάει μαζί του πολλές διαφορετικές αρνητικές αντιδράσεις, όπως η δυσφορία του να νιώθεις μπλεγμένος και σωματικά και συναισθηματικα, από μια τετοια στιγμή, καθώς και το αίσθημα αποστροφής απο μια τόσο άβολα υγρή αίσθηση. H δυσαρέσκεια αναγνωρίζεται ως μέρος της εμπειρίας και το φιλί επιτέλους έρχεται στο τέλος του.

Σκηνοθεσία: Sena Özaydın και Bengisu Şimşek | Credits

Knock Knock

Knocκ Κnock, μια ταινια χορού που φαντασιώνεται τους φόβους που καραδοκούν. Να προσέχεις.

Σκηνοθεσία: Margaret Wiss | Credits

EMERGE

Μητέρα και κόρη είναι βυθισμένες σε μια παράξενη και ζωώδη καθημερινότητα. Η συνηθισμένη ακινησία διαταράσσεται από την παρουσία ενός νέου ατόμου, που μεταβάλλει την τάξη που γνώριζε η κόρη. Μέσω του ερωτικού πειραματισμού, τα νοητά όρια σπάνε και μεταφέρουν το σώμα σε μια νέα συνθήκη.

Σκηνοθεσία: Maga Suescun και Laila Máliz | Credits

Black Sheep Escape

Το βίντεο εστιάζει σε αυτό που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε, σε ό,τι είναι διαφορετικό. Σε μια περιοχή όπως τα Βαλκάνια, όπου η πολυπολιτισμικότητα είναι πραγματικότητα, η ιδέα του να είμαστε διαφορετικοί σε όλες τις εκδηλώσεις της – πολιτισμός, θρησκεία, σεξουαλικές προτιμήσεις ή φύλο – είναι ένα γεγονός που δεν μπορεί να παραβλεφθεί, ίσως επειδή οι διάφορες αυτές οδήγησαν σε συνεχείς διαμάχες και συγκρούσεις.

Σκηνοθεσία: Γιώργος Δρόσος

To Let the Body Grow

Κωδικός: aboutgender25

Η ταινία ειναι animated μαρτυρίες ανθρώπων με διαφορετικές ταυτότητες φύλου, σχετικές με εμπειρίες τους απο την ζωή και δημιουργώντας μία φωνή αποτελούμενη απο πολλές.

Σκηνοθεσία: Andrea Gudiño 

Kiko’s Saints 

Προσοχή: περιλαμβάνει εικόνες σεξουαλικού περιεχομένου

Η Kiko είναι μια ιαπωνέζα γραφίστρια που εργάζεται στην Γαλλία. Ξαφνικά μια περίεργη έμπνευση την επηρεάζει, καθώς πιάνει τον εαυτό της να παρακολουθεί ένα ομοφυλόφιλο ζευγαρι στην παραλία, δίπλα απο τo εκκλησάκι που δουλεύει.

Σκηνοθεσία: Manuel Marmier

A Man Doing Man Things

Η ταινία A Man Doing Man Things επεξεργάζεται τον φόβο και απο δύο οπτικές, όταν εκείνος που φοβάται τους άλλους επειδή είναι διαφορετικοί καταλήγει να είναι αυτός που τους τρομακρατεί. Δείχνει μια κοινωνία που είναι πιο εύκολο να μην είσαι ο εαυτός σου για να επιβιώσεις. Ακόμα, η ταινία εξηγεί οτι ο φόβος βασίζεται επάνω στην άγνοια.

Σκηνοθεσία: Kim Fino | Credits

I Did Not Choose

Η Gulce, μία νεαρή γυναίκα απο την Τουρκία μιλά για τις εμπειρίες της ως λεσβία σε μια συντηρητική κοινωνία. Περιγράφει τα συναισθήματα της που περιστρέφονται γύρω απο την σεξουαλικότητα της, τους φόβους της σχετικά με το coming out στην οικογένεια και στους φίλους, τις αντιδράσεις τους και τις επιθυμίες της για το μέλλον.

Σκηνοθεσία: Mehmetcan İncedal | Credits

I Am Her

Κωδικός: a_rose_is_a_rose

Ξεπερνώντας τα όρια και τα σύνορα, οι υπερβάσεις ειναι δυνατότερες από τον φόβο, συμπεριλαμβανομένων των ”μεταφορών” της εποχής μας. Η εξάπλωση των ορισμών φύλων και των μεταναστευτικών κυμάτων φόβησαν εκείνους για τους οποίους η αίσθηση της ασφαλειας εξαρτάται από αυστηρούς διαχωρισμούς και από την απλότητα των νοητών ορίων και των ορισμών. Το I Αm Her είναι μια παράδοξη παρέμβαση σε αυτούς τους νοηματικούς χώρους, χρωματισμένη κυρίως με μια υποβόσκουσα όσμωση παρά από το ξαφνικό σοκ που προκαλεί ο φόβος.

Σκηνοθεσία: Rosh Zeeba