“Η ταυτότητά μου διαμορφώθηκε από την ανατροφή μου στην γενέτειρά μου, τη Ρωσία, ακριβώς μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, κατά τους ασταθείς καιρούς μαζικών ιστορικών μεταμορφώσεων, όπου ο φόβος για την ατομική και συλλογική επιβίωση ήταν έμφυτος – αλλά επίσης έμφυτοι ήταν οι εκκεντρικοί τρόποι διεκδίκησης της αξιοπρέπειας και της ανθρωπιάς που έβρισκαν τα πιο ευάλωτα θύματα της ιστορίας και της κοινωνίας και της queer κοινότητας από την οποία περιτριγυριζόμουν.
Αυτή η εμπειρία πληροφορεί την υβριδική πρακτική μου από βίντεο και performance και κειμενικές μορφές ντοκυμαντέρ, που εξερευνούν τον κινηματογράφο και την φωτογραφία πορτραίτων, καθώς και την διήγηση ιστοριών ως ένα συναισθηματικό μέσο φρόντίδας, συνδεδεμένα η μαρτυρία και η πολιτισμική μνήμη. Έτσι, η τέχνη λειτουργεί ως βάση επιβίωσης και τεχνολογία αλληλεγύης. Η καλλιτεχνική μου και προσωπική αφοσίωση ως επίδοξος “απογυμνωτής κηδειών” υπό εκμάθηση (εργάζοντας στη φροντίδα του πένθους για queer κοινότητες), αποτελείται από πρακτικές πένθους σε queer κοινότητες, ώστε να μάθουμε από κοινού, τον μοιρασμό δεξιοτήτων αλληλεγγύης, μοναδικούς τρόπους μεταμόρφωσης της κοινωνικής βίας και τέλος, την αποκατάσταση της προσωπικότητας εξαλλημένων κοινωνικών συντελεστών.”